BAJKA O MRÓWKOJADZIE

 Bajka o Mrówko-jadzie

Wyszedł mrówkojad ze swej kryjówki, 

By upolować na obiad mrówki. 

I szedł za nimi ścieżyną polną

Niespiesznie raczej (znaczy się: wolno). 

Przynętę zabrał, i zabrał wędkę, 

Lecz mrówki były aż nazbyt prędkie

Na tę przechadzkę jego mozolną. 

I szły zbyt szybko (znaczy: nie-wolno). 

Żywotność mrówek nie do zniesienia. 

Nóżki ich szybkie zbyt. Do-chodzenia. 

On za to nogę miał mniej wydolną.

Mrówkojad: wolno. Mrówki: nie-wolno. 

Przerosło zwierza w końcu to wszystko. 

Wędkę przerobił na kij w mrowisko

I pogadankę zrobił przedszkolną, 

Że wolno chodzić, tylko nie-wolno. 

Kijem rozgonił szaleńcze stadko, 

Stop mówiąc żwawym mrówczym paradkom. 

I żeby przykryć swą nieudolność

Powolność krzewił. W marszu poWolność.