DZIWNI KLIENCI

 DZIWNI KLIENCI

Jeszcze trochę naiwni,

Jeszcze trochę niezdarni,

Spotykali się zwykle

Na Rymwida w kawiarni.

Ziarna w młynku kawowym

Wywijały już twista,

W tempie, które nabijał

Artur - główny barista.

Gdy się Artur oddawał

Filo-parz-kawo-zofii,

Oni brali, jak na złość,

Irish coffee bez coffee.

Zgniatał Artur więc ziarna,

Nim je zdążył zaparzyć.

Oni gnietli swe ciała,

Z wypiekami na twarzy.

Artur wtedy zastygał

Jak lukrowy manekin,

Bo chłonęli nie z pieca,

Ale z twarzy wypieki.

I się pienił jak mleko,

Że mu tarty, te słone,

Nasiąkają co chwila

Jakimś mdłym feromonem.

I tak kilka tygodni,

Świątek, piątek, niedziela

Zadręczała Artura

Dziwna ta klientela.

Do momentu, aż w menu

Się umieścić odważył:

Feromonem muśnięty

Słodki wypiek z ich twarzy.