NIĆ ARIADNY

Nić Ariadny

Raz jeden radny dość nieporadny,

Z natury stadny, z gęby szkaradny,

Pragnąc być ładnym oraz wszechwładnym,

Przywłaszczył sobie nici Ariadny.

I dzięki niciom aż przez pięć lat

Swoim krawiectwem zadziwiał świat.

Plątał się szyjąc i szył plątając,

Za nic przestrogę pradawną mając,

Że ten co skradnie nici Ariadnie,

Zbladnie i szybko znajdzie się na dnie.

Na szczęście władna panna Ariadna

Bardziej niż radny była zaradna.

Dotąd wśród bogów puszczała wici,

Aż radny sam się zaplątał w nici.

Tak się pętelek biedny przestraszył,

Że na zadupiu jakimś się zaszył.

Łata w tej dziurze dziurawe ego.

Veni i vidi...i…nici z tego.