AFERA SEROWA

AFERA SEROWA

Cieszył się kiedyś Głupi do sera

I wyszła z tego straszna afera.

Ser wszak się poczuł dotknięty bardzo,

Że się zeń śmieją i że nim gardzą.

Prędko zleciały się różne sery.

Nie będą z serów kpić, do cholery!

Ani wyzywać serów od zer!

Do serów trzeba się zwracać „sir!”.

Zbiegły się: cheddar, feta, radamer,

Gouda, ricotta oraz massdamer,

Ser brie, parmezan, bryndza, salami,

Wszystkie zalane mlecznymi łzami.

W trosce o swoje serowe ego,

Z gębą rzuciły się na Głupiego,

Krzycząc, że mają takie dossier,

Że się należy doń zwracać „sir!”

Że serów strzeże wielki SERafin,

I że nikt szczęścia dać nie potrafi

Grzankom, kanapkom, kluskom, pizzerce

Jak ser! Bo ser jest kuchennym SERcem!

Mają więc apel do koneserów,

By wznieśli w górę deseczki serów,

I by zwracano się do nich „sir!”,

Wszak „ser” z angielska brzmi jak „de-ser”!

Przez te serowe ego-wykłady

Zrobił się Głupi potwornie blady.

Bojąc się dalszych serowych gier,

Podniósł deseczkę i zwrócił ser.