SŁAWA, ZACHÓD I WYJAŚNIONA ZAGADKA

Sława, zachód i wyjaśniona zagadka

Piotr – gość miły i postawny

Chciał być sławny. Bardzo sławny.

Wybór padł na piosenkarza.

Będzie fejm i dobra gaża.

W czterech ścianach swej piwnicy

Nagrał utwór o ulicy.

Ot! Zwyczajna  pioseneczka

Z sentymentu do miasteczka.

Wtem się pojawiło „ale”:

Wszak dziś się nie liczy wcale

Dobry tekst i niezły bit.

Tylko sznyt. Zachodni sznyt.

Gdy chcesz być „best of the best”,

Bądź zachodni (znaczy: West)!

Rzekł więc Piotrek: „Muszę w mig

Znaleźć pseudo (czyli: nick).

Czuł Piotr w żyłach, że przy Piotrze

O fejm nawet się nie otrze,

W banku nie przybędzie zer.

Wybór zatem padł na „Pierre”.

Przez ów nick, co brzmiał z francuska,

Czuł Pierre jak go sława muska.

Czuł też to, że dla pieniędzy

Winno być Zachodu więcej:

„Tytuł piosnki mej – „Ulica”

Jakoś średnio mnie zachwyca.

Brzmi zbyt prosto, dość banalnie,

Niezbyt więc uniwersalnie.

„U” to kłopotliwa głoska.

Lepsza będzie nazwa włoska!

Włoska sztuka nie przemija.

Nie „Ulica” więc, lecz „Via!”

Z taką nazwą dla utworu,

Już odczuwam zew splendoru!”

Myśląc dalej o utworze,

Rzekł Pierre nagle: „O mój boże!

Samo słowo już „utwór”

To paskudny jakiś twór!

Zbyt się wiąże z poezyją.

Wiersze zaś zbyt banię ryją.

Chcesz poezji? Back to school!

To jest oldschool, a nie cool!

„Utwór” brzmi zbyt byle jak,

Wezmę więc angielskie „track”!

Tu Piotr skończył swą przemowę.

Wszystko było już gotowe:

Nick, Pierre, Via oraz track.

Czuł więc już sukcesu smak.

Lecz się musiał obejść smakiem,

Bo nie został debeściakiem.

Nie osiągnął też sukcesu,

Mimo tego WEST-rwetesu.

Dajmy spokój już z Zachodem,

Gdyż zupełnie mimochodem

Wyjaśniła się rzecz taka:

Co ma Pierr (nick) do Via (tracka)...