BALLADA O ŻÓŁTEJ KARBOWANEJ BIBULE

BALLADA O ŻÓŁTEJ KARBOWANEJ BIBULE

Sklep papierniczy. Na półce półka.

Na dolnej zwykły napis „Bibułka”.

A na tej półce w głębi schowana

Bibuła żółta i karbowana.

Nikt jej nie kupi, nikt jej nie kupi.

Chyba, że chory. Chyba, że głupi.

Gdyby ton miała biało-czerwony,

Można by upleść z niej kotyliony.

Ona zaś brzydko pachnie żółtkami,

Chcemy kotylion! Nie origami!

Nikt jej nie kupi, nikt jej nie kupi.

Chyba, że chory. Chyba, że głupi.

Normalnym gustom przeto nie sprosta,

Jakby nie mogła być chociaż prosta,

A nie wygięta oraz pomięta

Przez dewiacyjne eksperymenta.

Nikt jej nie kupi, nikt jej nie kupi.

Chyba, że chory. Chyba, że głupi.

Już od pierwszego sklepu otwarcia

Rodzi konflikty, zaognia starcia.

Trzęsie się stuła i preambuła.

Bezczelna brzydka żółta bibuła.

Nikt jej nie kupi, nikt jej nie kupi.

Chyba, że chory. Chyba, że głupi.

Myśli bibuła o innym sklepie,

Może gdzie indziej będzie jej lepiej.

Niech sobie marzy, niech sobie śni…

Bibuła - „Buła”! W dodatku „Bi”!

Nikt jej nie kupi, nikt jej nie kupi.

Chyba, że chory. Chyba, że głupi.

Normalne, proste, zdrowe bibułki

Jak świeże bułki znikają z półki.

Ona zaś ciągle w swym kącie czeka

Na jutro lepsze … i na Człowieka.