SOR(R)Y!

SOR(R)Y!

Mimo bardzo późnej pory,

Tłum się zebrał całkiem spory!

Malców przyszły całe rzesze,

Ku rodziców swych uciesze.

I rozpoczął ten tłum dziki

Wrzaski, ryki oraz krzyki!

Jest wesoło oraz gwarno,

Trochę duszno i ciut parno

Od nadmiernej integracji.

Ale jest też moc atrakcji:

Jest więc gips i są też szyny,

Białe wstążki i sprężyny.

Są i wózki, i resory.

Jednak już zajęte. SOR(R)Y!

A że pełno tu papierków

Od lizaków i cukierków,

Urządzono obok śmieci

Pokój segregacji… dzieci.

Łączą dzieci tam w podzbiory.

Takie są reguły. SOR(R)Y!

Zaraz zaś po segregacji,

Czeka nowa moc atrakcji.

Wszyscy biegną więc alejką,

By pobawić się kolejką.

( „Trudno, trudno to będzie,

Dużo osób jest wszędzie…”)

Wedle ustalonych ciągów,

Ustawiają się w pociągu.

(„Pięknie pana prosimy,

Jeszcze miejsce widzimy…”)

Gdzieś na końcu stoją malce,

Co złamane mają palce.

Cieszą bardzo się. A jakże!

Na zabawie spędzą wszakże

Jeszcze kilkanaście godzin!

W towarzystwie swoich rodzin.

Bawcie przednio się, bachory!

Wynik segragacji. SOR(R)Y!

Choć jest bardzo późna pora,

Czas pobawić się w doktora.

Wszyscy chętni? Nie ma sprawy!

Problem w tym, że do zabawy

Tylko jedne są przybory.

Jest więc jeden lekarz. SOR(R)Y!

Trwa w najlepsze relaksacja!

Wciąż atrakcja! Znów atrakcja!

Od atrakcji tych natłoku,

Aż się łezka kręci w oku.

Istne Neverending story!

I znów łza…Więc kończę … SOR(R)Y!