SPRYTNE SYLABY

SPRYTNE SYLABY

Do kultury przyszło Nowe.

Wraz z nim zmiany. Wyrazowe.

Dość powiedzieć, że sylaby

(W ramach zarządzonej laby) 

Jęły płatać różne figle.

Coraz śmielej, coraz śmiglej

To odklejać się od słów,

By po krótkiej chwili znów

Móc przykleić się do innych.

Z winnych robiąc więc niewinnych,

Grzeczne - zmieniać na niegrzeczne,

Kwestie sprzeczne – na bezsprzeczne.

Nie chcąc z Nowym być na bakier,

Zamieniły „kier” na „klakier”.

Wykonały przekręt mały:

Potajemnie „u” schowały,

By jakości swej ubóstwo

Szerzyć teraz jako „bóstwo”.

Robotnicze rękawice

Szybko się zmieniły w „vice”.

Wtem z odsłuchów wyszły słuchy,

Słuchy przeszły zaś w podsłuchy.

A karteczki - w grube teczki,

Teczki prędko zaś w ploteczki.

Z dekoracji wyszły - racje,

Racje przeszły w demonstracje.

Miast zwyczajnej zaś rozmowy,

Wyszły więc milczenia zmowy.
Zespół się przemienił w "pół",
Cokół się zmontował z kół... 

Po ekspresji przyszła presja,

Z presji szybko więc depresja.

Z „kocham” pozostało „cham”,

„Dam” zmieniło się w „żądam”.

Główne role zaś w kontrole,

Z których później wyszły trolle.

Rozsądkowe więc podłoże

Szybko się zmieniło w łoże.

Z pracowników wszak przykładnych,

Zostawiono tylko ładnych.

By Nowego prestiż zwiększyć,

Zamiast szyć, zaczęto węszyć.

Artystyczne zatem szlaki

Zamieniły się w poszlaki.

Chwilę potem już w przesądy,

Te z kolei przeszły w sądy.

I tak świeży sztuki zew

Prędko zmienił się w pozew.

Wielkie kulturalne misje

Zamieniły się w komisje.

Ze skupienia wyszło pienie,

A z proszenia – rozproszenie.

By nie zbrakło zaś atrakcji,

To sylaby z demokracji

Zostawiły tylko demo.

(Baw się dobrze! Baw,bohemo!)

Tempa wcale nie zwalniały,

Odklejały, doklejały...

(Wtrącić jeszcze trzeba, że

Głównie więc sylaba „prze”

Bawić się zaczęła słowem).

Tym sposobem nasze Nowe

Było (rosnąc stale w siłę)

Już nie – miłe, lecz – przemiłe,

Przeurocze i prześliczne,

Przednie i przesympatyczne.

A sylaby wciąż szalały

I z sił całych się starały

Stworzyć nowy podział ról tu,

Miast kultury – miejsce kultu.