ZIMNY PRYSZNIC

ZIMNY PRYSZNIC 

Z cyklu: Kiedy marzenia stają się rzeczywistością…

W mieście, którego nie znacie z map,

Mieszkał niejaki Pan Janek Knap.

„Żywioł, nie człowiek!” – mawiała babcia,

Gdy pierwsze kroki Jaś stawiał w kapciach.

Skoro już żywioł, to pewno: woda,

Taka wszak Knapa była uroda,

Że wręcz uwielbiał wodne kąpiele.

W tym miejscu wtrącić się już ośmielę,

Że go kręciła hydraulika.

(Magia zodiaku – był spod Wodnika).

Zamarzył mu się któregoś ranka

Własny interes. Trochę zachcianka,

Trochę marzenie z dziecięcych lat

(Snute przy bajce „Mój wodny świat"), 

Trochę też nocy minionej kwestia:

Śniła wszak mu się okropna bestia.

Ni to dinozaur, ni pies, ni wydra.

W końcu zrozumiał: mityczna hydra.

Kiedy więc rankiem otworzył oczy,

Stwierdził, że sen to iście proroczy.

I że na hydry tej podobiznę

Biznes otworzy. Prawdziwy biznes.

Własny biznesik – kochany, śliczny.

Wodny i modny. Hydrauliczny.

A że z natury był ciut narwany

(Czyli w gorącej wodzie kąpany),

Pędem poleciał nasz miły Pan

Wcielać swój nowy na życie plan.

Przez swe zapędy chciał więc w te pędy

Oblecieć  z miejsca aż trzy urzędy.

W nogach pęd. W głowie myśli hulanka.

W urzędzie pierwszym zaś niespodzianka.

Pani w okienku zgrabnie się chowa

Za kartonikiem: „Przerwa kawowa”.

Knap za to chowa rosnącą trwogę

I przeskakuje z nogi na nogę.

Pani kubeczek stawia na tacy:

„Czemu się dziwi? Zna kodeks pracy?”

Pani wyjmuje spod biurka kawkę:

„Proszę nie patrzeć. Przez to mam czkawkę”.

Pani dolewa do kawy mleka:

„Momencik…. Siądzie… Chwila… Zaczeka.”

Rośnie napięcie wraz z tymi słowy,

Jan Knap już cały jest purpurowy

Niczym czerwona (dziwne!) kapusta.

Epitet ciśnie mu się na usta…

Lecz nie przeciska się ostatecznie.

Gdyż Pani mówi do niego grzecznie:

„Niech Pan posłucha, Panie Kochany.

Pan jest w gorącej wodzie kąpany.

Przyda się Panu więc, Panie Knap,

Ten zimny prysznic… kap, kap, kap, kap…”

Jan, mimo tego, nie zwalnia pędu

I do drugiego wchodzi urzędu.

Tam znów odgłosy, z bliska, z daleka:

„Momencik…. Siądzie… Chwila… Zaczeka.”

A potem akcja już bardziej wartka:

Kartka i papier, papier i kartka…

I znowu papier. I po raz enty

To dokumenty, to suplementy.

Rośnie do kartek w Knapie odraza.

Uwierzył, że jest „tabula rasa”

I rzekł wstrząśnięty, mrużąc powieki:

„To jest nieludzkie. To potrwa wieki". 

I znowu refren, Knapowi znany:

„Pan jest w gorącej wodzie kąpany.

Przyda się Panu więc, Panie Knap,

Ten zimny prysznic… kap, kap, kap, kap…”

Knap – choć mentalnie jest już mokrawy,

Nie rezygnuje ze swej wyprawy.

Świeżym powietrzem suszy wrażenia.

I idzie dalej – spełniać marzenia.

Gdy rozżalenie nieco przycichło,

W trzecim urzędzie stawia się rychło.

Gotów się z nowym mierzyć upiorem

Tym razem – strasznym kalkulatorem.

Na samą myśl mu już drży powieka:

„Momencik…. Siądzie… Chwila… Zaczeka.”

Kadr ten sam znowu: ludzi bez liku,

Stosy papierów, a w foteliku

Pan, co z pomocą cyfrowej kratki

Skrzętnie wylicza wszelkie podatki .

Wreszcie kolejka przyszła na Knapa,

Więc urzędnicza ogromna łapa

Na komputerku cyferki stuka,

Urzędnik coś tam pod nosem duka.

Pędzą jak w Totku liczby, numery:

Dziewięć, dwadzieścia, osiem i cztery,

Dwa, siedem, dziesięć, trzy, osiemnaście…

„Zysk mieć Pan będziesz za lat piętnaście”.

Knap się nerwowo chwyta za szyję:

„Nie wiem, czy tyle, Panie, dożyję”.

Na co urzędnik rzecze zaspany:

„Pan jest w gorącej wodzie kąpany.

Przyda się Panu więc, Panie Knap,

Ten zimny prysznic… kap, kap, kap, kap…”

Pan Knap powoli już z sił opada,

Wreszcie zmęczony na krzesło siada,

I ze słabnącym nieco impetem

Bierze leżącą obok gazetę.

W niej wielkim drukiem, na stronie pierwszej

Jest ogłoszenie treści niniejszej:

„Chcesz własną firmę stworzyć bez stresu?

Stwórz reklamówkę swego biznesu!

A dla najlepszej nazwy bądź hasła,

Świetna nagroda: działalność własna!”

Po urzędowych wszystkich ekscesach,

Wysłał Pan Jan Knap więc esemesa.

A za niespełna cztery tygodnie,

W fotelu szefa zasiadł wygodnie.

Obok zaś wisiał szyld wymuskany:
„JAN KNAP. W GORĄCEJ WODZIE COMPANY”.

Spełnił marzenie swoje Pan Knap.

Płyną pieniążki… kap, kap, kap, kap…